Gisteren heeft opnieuw een overleg plaatsgevonden tussen de gemeenten in Gooi en Vechtstreek, het Zorgkantoor van AGIS, Zorginstellingen (en hun branche organisatie SSIG) en Alzheimer Nederland over de wachtlijsten in de verpleeghuissector, met name voor dementerende ouderen. Recent hebben we die wachtlijst weer sterk zien stijgen. Het doel van het gesprek van gisteren was om op korte termijn tot oplossingen te komen voor deze wachtlijst en om voor de langere termijn visie te ontwikkelen.
Ik ben best tevreden over de resultaten.
Op korte termijn (dat willen zeggen voor 1 januari 2010) gaan we 199 extra verpleeghuisplaatsen in onze regio realiseren. Daarmee kan de wachtlijst voor verpleeghuiszorg binnen twee jaar tot een aanvaardbaar niveau worden teruggebracht. Een mooi resultaat, dat te danken is aan de goede samenwerking tussen alle hierboven genoemde partijen.
Voor de langere termijn (met een horizon van 10 jaar) wordt samen met bovengenoemde partijen in de komende maanden een visie en een strategie ontwikkeld m.b.t. de wijze waarop we in onze regio met de nog te verwachten sterke “vergrijzing” zullen omgaan. Leidend daarbij zal zijn de woonwens van de klant! Wij kennen die wensen momenteel onvoldoende en dat betekent dat weliswaar op het regionale niveau voldoende verpleeghuisbedden beschikbaar zullen komen, maar dat niet duidelijk is of die ook daar terecht komen waar mensen zelf graag willen wonen. Daarbij kunt u denken aan het verzorgingshuis waar men de laatste jaren al woonde (in dat geval is het natuurlijk vanuit het clientenperspectief aantrekkelijker als een plek in het betreffende verzorgingshuis wordt omgezet in een verpleeghuisplek in datzelfde huis, dan om te moeten verhuizen naar elders) of aan de woonplaats waar men vandaan komt (nu kiezen mensen er soms voor om toch maar liever in erbarmelijke omstandigheden in hun vertrouwde omgeving te blijven, dan te moeten verhuizen naar een veel passender zorgomgeving, die echter in een andere plaats wordt aangeboden).
Voor 1 juli willen we onderzocht hebben in hoeverre we een centrale wachtlijstbemiddeling kunnen (en mogen) inrichten en of we een adequaat centraal systeem van monitoring van de regionale wachtlijst kunnen realiseren, dat niet alleen op eenvoudige wijze actuele informatie geeft over de wachtlijsten, maar waar ook informatie over de woonwensen van de betreffende clienten uit naar voren komt. Het inrichten van zo’n monitor is niet eenvoudig, omdat het ook de effecten moet laten zien van maatregelen die we nemen. Het omzetten van verzorgingshuisbedden naar verpleeghuisbedden kan bijvoorbeeld de wachtlijsten voor verpleeghuiszorg wel positief beinvloeden, maar laat elders (in de verzorgingssector of in de thuissituatie) wellicht weer andere wachtlijsten ontstaan.