Vakantietijd

Het is in de afgelopen week erg rustig geweest op het gemeentehuis. Het is nu echt vakantietijd. Mijn agenda is op een enkele interne afspraak en een paar 50-jarige huwelijksjubilea na leeg. Tijd om eens wat zaken op te ruimen en om ook eens een paar informele gesprekken te voeren, waar normaal eigenlijk nooit tijd voor is. Toch zijn er ook wel een paar bijeenkomsten geweest, waar knopen zijn doorgehakt.

Zo hebben we bijvoorbeeld de kwartiermaker aangesteld, die de oprichting van een regionaal bureau voor toerisme/VVV/Itrovator zal gaan voorbereiden. Verwacht wordt dat hierover al in oktober tot besluitvorming kan worden  overgegaan en dat we per 1 januari 2010 ook daadwerkelijk kunnen starten. Dat zou betekenen dat we alle regionaal economische doelen voor deze periode hebben gerealiseerd: Innovatiecentra voor media, zorg en toerisme en de regionale samenwerking binnen het regionaal fonds voor bedrijventerreinen.

Tijdens de vakantieperiode gaan ook de bouwplannen van het gewestkantoor in Bussum gewoon door. In de afgelopen week werden de handtekeningen gezet onder de huurovereenkomst.

In Huizen gaan de voorbereidingen voor het vertrek van de HZ 108 ook door. Deze week hebben we besloten om nog een “fare-well” borrel te organiseren, voordat de HZ echt onze Huizer haven verlaat.

Maar over het algemeen is het gewoon rustig en kunnen we even ademhalen, voor de gewone dagelijkse hectiek rond de politieke besluitvorming weer losbarst.

 

Afscheid van Hennie van de Kamp

Vandaag is Hennie van de Kamp in de gemeente Putten begraven. Ik heb het genoegen mogen ervaren om met haar samen te werken. Zij was directeur van Amaris voor Anker in Huizen en ze deed dit werk tot ze echt niet meer kon met een enorme gedrevenheid en een grote betrokkenheid bij de bewoners, de medewerkers en de vrijwilligers. Tijdens de laatste vergadering waarin ik haar meemaakte kon ze alleen nog maar fluisteren. Toch kwam ze, omdat ze het belangrijk vond om mee te denken bij de oprichting van een netwerk voor mantelzorgondersteuning in Huizen. Typisch Hennie.

Ik ken Hennie als de initiator van het mantelzorgsteunpunt Houvast, van de reorganisatie bij het christelijk maatschappelijk werk en van vele vernieuwingen in woonzorgcentrum Voor Anker en in de thuiszorg. Ze stond pal voor haar mensen en kwam regelmatig langs of ze belde me op als zij vond dat er vanuit de gemeente aandacht moest zijn voor de problematiek waar zij dagelijks mee te maken had. In het gemeentehuis stond ze bij de ambtenaren, maar zeker ook bij mij, hoog in aanzien. Dat kwam vooral doordat zij zo oprecht was. Er was nooit een verborgen agenda.

We zullen haar echt missen. Maar ik realiseer me dat het leven hier in Huizen gewoon doorgaat, terwijl de naaste familie vanaf nu dagelijks met dit gemis geconfronteerd zal worden.

Hennie is slechts 48 jaar geworden. Het afscheid kwam veel te vroeg. Ze wilde nog zoveel. Ze had nog zoveel plannen en ideeen. Maar haar gezondheid liet het niet meer toe. De laatste maanden zijn een enorme lijdensweg voor haar geweest, maar zij putte hoop uit haar geloof in God. De afscheidsdienst was indrukwekkend en stijlvol en het voelt goed dat we op zo’n waardige manier afscheid hebben kunnen nemen van deze bijzondere vrouw.   

 

Samen de schouders onder het rolstoelvervoer

Er zijn van die dagen dat ik energie krijg van mijn werk. Zo’n dag was afgelopen woensdag. 

Zoals eerder op mijn weblog al aangegeven is er met het rolstoelvervoer in onze regio heel wat mis. Een op de drie ritten is niet op tijd en dan is de marge van 15 minuten al meegerekend. Ook in Huizen gaat het niet goed met het rolstoelvervoer. Ik vind dat niet acceptabel, want juist mensen die rolstoelafhankelijk zijn hebben vaak geen alternatief. Om die reden heb ik alle organisaties die mogelijk mee zouden kunnen werken aan een oplossing afgelopen woensdag op het gemeentehuis uitgenodigd voor een “werkconferentie” over dit onderwerp. Aanwezig waren o.a. vertegenwoordigers van verzorgingshuizen, Visio en Sherpa, maar ook de Stichting Rolstoelbus ’t Gooi en de stichting Servitas. Ook de organisaties die opkomen voor de belangen van gehandicapten waren aanwezig en ambtenaren vanuit zowel het beleidsterrein “openbaar vervoer” als vanuit het zorgloket.

We waren nog maar net begonnen, toen al duidelijk werd dat het probleem bij de aanwezigen genoegzaam bekend was en dat alle aanwezigen, samen met de gemeente, het probleem van het rolstoelvervoer graag wilden aanpakken. Voor ik het wist werden de concrete mogelijkheden al op tafel gelegd. Zorginstellingen wilden wel meedenken aan oplossingen voor hun eigen clienten, maar ook bijvoorbeeld aan het uitlenen van rolstoelbusjes. Servitas wilde wel chauffeurs leveren en de stichting Rolstoelbus’t Gooi kon best nog wat uitbreiding van het aantal ritten aan. Clientenorganisaties wilden meewerken aan voorlichting aan de doelgroep en aan het managen van verwachtingen. 

Het bureau Mobycon, dat ons in dit project begeleid, gaat op basis van deze werkconferentie, samen met alle betrokkenen, een plan van aanpak maken. Zoals het zich nu laat aanzien, zullen al in het najaar concrete stappen gezet worden om een proefproject met alternatief rolstoelvervoer in Huizen mogelijk te maken.  Als dit lukt, kan worden gekeken hoe dit over de rest van de regio kan worden uitgerold.

Ja, hier krijg ik energie van! Het is heerlijk om samen te werken met mensen die het hart op de goede plaats hebben en ook de bereidheid hebben om de handen uit de mouwen te steken. Ik weet nu eigenlijk al zeker dat dit project gaat lukken!