Persoonlijke benadering bij WMO loket

Vorig jaar is door het kabinet een bezuinigingsmaatregel in de AWBZ doorgevoerd. Hierdoor konden mensen, die “ondersteunende begeleiding” vanuit deze verzekering bekostigd kregen, deze vorm van begeleiding kwijtraken. Het was niet de bedoeling dat gemeenten deze begeleiding overnemen en ze hebben daar dus ook geen geld voor gekregen. Het recht op begeleiding is voor deze deze mensen dus gewoon komen te vervallen.

 

De doelgroepen waarvoor ondersteunende begeleiding wegvalt zijn in samenwerking met het CIZ en MEE geanalyseerd. Omdat Huizen, Blaricum en Laren gezamenlijk de WMO uitvoeren, is daarbij ook gekeken naar de situatie in Blaricum en Laren.  

Huizen: 88 mensen krijgen geen (individuele/groepsbegeleiding) meer. Van deze mensen hebben 32 mensen geen Wmo voorziening. 56 Mensen hebben wel een Wmo voorziening.   Laren: 13 mensen krijgen geen (individuele/groepsbegeleiding) meer. Van deze mensen hebben 5 mensen geen Wmo voorziening. 8 Mensen hebben een wel een Wmo voorziening.  Blaricum: 10 mensen krijgen geen (individuele/groepsbegeleiding) meer. Van deze mensen hebben 4 mensen geen Wmo voorziening. 6 Mensen hebben wel een Wmo voorziening.  

 

Wij hebben het besluit genomen om deze 41 mensen actief te gaan benaderen. Meer dan de helft daarvan (23 personen) is jonger dan 30 jaar. Om een indruk te geven: het gaat om 11 personen van 0-10 jaar, 9 personen van 10-20 jaar en 3 personen van 20-30 jaar. Tussen de 30 en 70 jaar gaat het om 8 personen en van 70-100 jaar om 10 personen. 

We zullen in de komende weken met deze mensen en/of hun ouders en verzorgers persoonlijk in gesprek gaan, zodat we op individueel niveau voor iedereen naar een passende oplossing kunnen zoeken. 

Ik ben heel supertrots op de praktische en kortdate aanpak die het WMO loket en de WMO beleidsambtenaren hier hebben gekozen. Van deze medewerkers moeten we het als gemeente toch hebben en dat zit in Huizen dus wel goed!

Dit initiatief sluit ook naadloos aan op de bestuurlijke wens, om meer vanuit de individuele noden van mensen te werken en minder vanuit de “algemene regels”te denken. Wij noemen dat “vraagsturing” en we lopen met deze aanpak ook landelijk gezien weer ver voor de troepen uit.