Door weer en wind

Vrijdagavond 6 oktober. Guur weer. Waarschijnlijk hebben de meeste Huizers lekker warm thuis gezeten en er geen idee van gehad van wat zich intussen op het Gooimeer voor de kust van Naarden afspeelde. Daar was een brandweeroefening aan de gang, in samenwerking met de KNRM (reddingsbrigade).

Als College waren we uitgenodigd om zo’n oefening eens mee te maken. Er werd een brand op de zandzuiger nagebootst, waarbij ook slachtoffers zouden zijn. En terwijl wij lekker warm vanuit de stuurhut van het schip toekeken, worstelden brandweermannen in het gure weer om aan boord van het schip de slachtoffers te vinden en de brand te bestrijden. Op de terugweg mochten Liesbet Tijhaar en ik mee op een boot van de KNRM. Het ging er behoorlijk ruig aan toe en we werden dan ook drijfnat. De schipper vertelde ons hoe onder deze (en zelfs nog slechtere weersomstandigheden) wordt uitgevaren, om mensen die op het water in nood geraakt zijn te helpen.

Weet u wat ik daar nou zo indrukwekkend aan vind? Deze mensen doen dit iedere vrijdag! Voor de brandweermensen natuurlijk niet altijd op zee, maar er wordt iedere vrijdag intensief geoefend om voorbereid te zijn op tal van situaties waarin mensen in nood kunnen raken. Zij doen dit dus voor ons, terwijl wij ons dit vaak niet eens realiseren. En zij doen dit ook nog eens helemaal vrijwillig, zonder daarvoor betaald te worden. En het is niet alleen op vrijdagavond. Gemiddeld kost deze taak wel drie avonden per week en dan reken ik niet eens de situaties mee waarin echt iets aan de hand is en dus moet worden uitgerukt door brandweer en/of KNRM. Wat een inbreuk op je prive-leven. Dat mensen in ons dorp dit over hebben voor de veiligheid van anderen, dat verdient diep respect.

Vanochtend bij de opening van de atelierroute sprak ik een journalist van de Huizer Courant. “Gaat er de komende tijd nog wat bijzonders gebeuren?” vroeg ze mij. Natuurlijk zitten er wel spannende zaken aan te komen. Maar ik vind dat ook best eens wat meer aandacht besteed mag worden aan het werk van de mensen van de brandweer en de reddingsbrigade. Dat verdient wat mij betreft wekelijks een artikel in de krant, zodat wij ons als inwoners van Huizen goed blijven realiseren wat deze mensen helemaal vrijwillig voor ons doen.

De eerste raadsvergadering

Donderdag 1 juni was de eerste echte Raadsvergadering in mijn nieuwe rol als wethouder. Het voelde wel een beetje onwennig om op deze stoel te zitten. Maar na afloop hoorde ik van diverse raadsleden dat het ons als nieuw college voor zo’n eerste keer goed af ging. Dat is toch wel kenmerkend voor de sfeer in onze Raad, dat zoiets dan ook gewoon tegen je gezegd wordt. Kritiek is in de regel gemakkelijker uitgesproken, zeker in een politieke omgeving. Maar dat dit ook kan, dat vind ik klasse.

Het was ook de vergadering waarin veel steunfractieleden werden beëdigd. Opvallend veel jonge mensen, die zich geheel vrijwillig willen inzetten voor het gemeentebestuur. Daar voelde ik me ook wel een beetje trots door. Hier in de gemeente, aan de basis van onze samenleving, gebeurt het toch maar mooi allemaal. En daar willen gelukkig steeds meer mensen een rol in spelen. Dat is fantastisch om te zien. Hoezo is politiek saai?

Mijn eerste ervaringen als wethouder

Sinds drie weken ben ik aan het werk als wethouder en ik heb nog nauwelijks tijd gehad om alle indrukken te verwerken.
Als compleet nieuw college hebben we de afgelopen weken korte presentaties gehad van de diverse diensten. Dat is een heel plezierige en snelle manier om een indruk te krijgen van alles wat op het gemeentehuis gebeurt. Ik moet eerlijk bekennen dat ik daar als raadslid eigenlijk geen notie van had. Het is indrukwekkend hoeveel producten en diensten er vanuit het gemeenthuis worden geleverd. Daarvan zijn de dossiers die de politiek bereiken echt maar een topje van de ijsberg.
Ik word dagelijks nog verrast door de behulpzaamheid van ambtenaren. Ik hoef maar om iets te vragen of het ligt er. En veel ambtenaren stellen zich ook pro-actief adviserend op. Het is werkelijk een genot om met deze gemotiveerde mensen samen te werken.
Ik ben de eerste weken onder andere bezig geweest met het inwerken op het dossier WMO (Wet Maatschappelijke Ondersteuning). De komende tijd komt dit dossier in een stroomversnelling en als we als gemeente Huizen nog invloed willen uitoefenen op diverse (regionale) ontwikkelingen, dan moet ik daar nu veel prioriteit aan geven. Ik vind het erg belangrijk dat rond dit dossier de participatie van belanghebbenden in ons eigen dorp op een goede manier wordt vormgegeven. Tot nu toe is hiervoor nog niets concreets georganiseerd, dus dat moet op korte termijn gebeuren.
Maar ik ben niet alleen bezig met mijn eigen “portefeuille”, hoewel ik als wethouder financiën bij bijna ieder dossier wel zijdelings betrokken ben. Samen met Petra van Hartskamp (VVD), Liesbet Tijhaar (PvdA) en burgemeester Frans Willem van Gils proberen we vorm te geven aan een collegiaal bestuur, waarbij we vragen rond diverse lastige dossiers met elkaar delen. Een voorbeeld daarvan is het dossier “Lucent terrein”, waar we ons inmiddels allemaal in verdiept hebben. Het is de bedoeling om hier op korte termijn met de commissie over te spreken.
Het collegeprogramma is ambitieus en er is geen extra geld om alle ambities waar te kunnen maken. Dat betekent dat we de komende jaren heel creatief moeten zijn.

In de afgelopen week zijn we als college, samen met het Management Team, in “retraite” gegaan, om vanuit het collegeprogramma een aantal lijnen voor de toekomst uit te zetten. De onderlinge samenwerking binnen het college ervaar ik tot dusver als heel plezierig. We zijn allemaal ambitieus en we houden ook allemaal van een zakelijke en planmatige aanpak van de vraagstukken waar we voor staan.
Kortom: Ik heb er zin in!