Categorie: Sport en recreatie

In de afgelopen week kunnen mensen mij “gespot” hebben op de voetbalvelden van SV Huizen en Zuidvogels. Ik heb mij ter plaatse door deskundige ambtenaren laten informeren over de problemen die de voetbalverenigingen hebben met de kwaliteit van de velden. Er ging een wereld voor me open. Wat is er veel te vertellen over een grasplantje. Ik heb zelfs de lengtes van de wortels moeten vergelijken. En er werden ook prachtige wijsheden over mij uitgestrooid, zoals bijvoorbeeld:  “gras moet je martelen”. 

Beide voetbalverenigingen hebben last gehad van de extreme weersomstandigheden van de afgelopen periode. Eerst een hittegolf, met langdurig extreem hoge temperaturen en dan enorme hoeveelheden regenval. Ik kan zelfs als leek ook begrijpen dat gras hier niet groener van wordt.

Toch is er -op het oog- wel een groot verschil in kwaliteit van de velden van de beide verenigingen. De velden van SV Huizen liggen er beduidend slechter bij. Dat is ook de reden geweest dat de gemeente in overleg met SV Huizen een onderzoek naar de bodemkwaliteit heeft ingesteld. Inmiddels weten we ook de uitkomst van dit onderzoek. Er is -naast de slechte weersomstandigheden- door SV Huizen o.a. ook te weinig gesproeid en bemest.

De velden zijn eigendom van de gemeente en de gemeente doet zelf het groot onderhoud van de velden. Dat is ook dit jaar bij een veld weer gebeurd. Maar het reguliere onderhoud van de velden is een taak van de verenigingen zelf. Daarvoor krijgen ze van de gemeente een subsidie.

Omdat er nu over en weer vragen zijn gerezen over het onderhoud, hebben we met SV Huizen afgesproken dat we hierover vaker met elkaar zullen spreken en dat we de gemaakte afspraken steeds ook zullen vastleggen, zodat hierover geen misverstanden kunnen ontstaan. Ik hoop dat we -door intensieve samenwerking- de problemen met elkaar kunnen oplossen.   

Kunnen we de onderhoudsproblemen oplossen door de aanleg van kunstgrasvelden? Die vraag is me de afgelopen weken een paar keer gesteld, mede ingegeven door het door beide voetbalverenigingen ingediende subsidieverzoek.

Natuurlijk is kunstgras minder gevoelig voor weersomstandigheden. Maar ook kunstgras vergt intensief (en minstens zo kostbaar) wekelijks onderhoud. Kunstgras is dus zeker niet goedkoper in onderhoud, maar kan wel een oplossing bieden voor een gewenste intensievere bespeelbaarheid van velden. Op natuurgras kan je niet permanent spelen (want zelfs al moet gras gemarteld worden, er zijn grenzen). Kunstgras kent die begrenzing niet.

Om de noodzaak van kunstgrasvelden voor voetbalverenigingen goed te kunnen beoordelen, hebben we  de verenigingen dan ook om aanvullende informatie gevraagd voor wat betreft hun huidige ledenaantallen en de prognoses voor de groei van het aantal (jeugd)leden in de komende jaren. Na ontvangst van deze- en andere gevraagde informatie gaan we de aanvragen goed bekijken, zodat we tot een verantwoorde afweging kunnen komen voor de begroting 2008.

Vandaag (24 juni 2006) is het zaterdag. Als wethouder sport heb ik vandaag mijn ultieme sportdag. Ik begin eerst in mijn vrije tijd zelf te sporten, bij de tennisvereniging de Kuil. Ik heb daar op zaterdagochtend les met mijn man Frank en met Mark en Monique, die ook lid zijn van de Kuil en met wie we vorig jaar toevallig in een lesgroepje terecht zijn gekomen. Dit jaar hebben we het aangevraagd om weer met elkaar te mogen lessen. We hebben redelijk hetzelfde niveau (hoewel ik moet bekennen dat ik wel de minst begaafde tennister van dit gezelschap ben) en -wat nog belangrijker is- we kunnen het goed met elkaar vinden. Na afloop is er koffie op het terras. Het is prachtig weer en dan lijkt het in de Kuil net alsof je in het buitenland op vakantie bent.

Maar dan wordt het tijd voor “werken”. Om 14.00 uur meld ik me bij de Huizer hockeyclub. Daar mag ik de officiele opening van de kunstgrasvelden doen. Misschien niet helemaal eerlijk, want het echte werk is verricht door ambtenaren (Judith Vermaas, Frans Elbers en Peter Postuma) onder de toen nog bezielende leiding van mijn voorganger Jaap Kos. Maar ik voel me er niet verlegen door. Immers, destijds heeft de CDA fractie (waar ik toen als fractievoorzitter deel van uitmaakte) er toch maar mooi voor gezorgd dat er gelden gereserveerd werden voor de kunstgrasvelden. Als we daar toen als CDA fractie niet politiek slim in hadden gehandeld, was er nu geen opening geweest. In mijn toespraak, die ik vanwege de wachtende kinderen maar heel kort heb gehouden, meld ik dan ook dat het voor het slagen van het politieke proces belangrijk is geweest dat zowel de Raad als het College en de betrokken ambtenaren hieraan hun medewerking hebben verleend.

Toch was een dergelijk groot project zeker ook niet tot stand gekomen zonder dat de club zelf daaraan zou hebben getrokken. Ik heb dan ook grote bewondering voor het doorzettingsvermogen en het enthousiasme van het bestuur en van de vele vrijwilligers binnen de Huizer Hockeyclub, die hier heel wat uren in hebben gestoken. En die steek ik tijdens mijn toespraakje niet onder stoelen of banken.

Dit is een club, die -als je het aan een willekeurige hockeyer van buiten de regio vraagt- in heel Nederland bekend is. En wie kan dat in Huizen nou zeggen! Niet alleen is hier een kweekvijver voor jong hockeytalent (oud lid Kim Lammers, die ook bij de opening aanwezig was, speelt nu in het Nederlands elftal!), maar het is ook een club die voor veel kinderen de basis heeft gelegd voor het aanleren van sociale vaardigheden, die in hun volwassen leven van grote betekenis zijn. Ik bedoel dan bijvoorbeeld het met elkaar samenwerken, het doen van vrijwilligerswerk, het incasseren van tegenslagen, het omgaan met regels en met gezag etc. Sportverenigingen zijn dan ook voor onze maatschappij van grote waarde. En de Huizer Hockeyclub, met haar nog steeds groeiende grote aantal jeugdleden, is hiervan een sprankelend bewijs.

Later op de middag ga ik samen met mijn man Frank op naar de receptie van de Korfbalvereniging. Ook weer zo’n bruisende club, die volgens de trotse voorzitter verreweg de grootste korfbalclub in onze regio is, met bijna 300 actieve leden. De club viert feest, want er is een uitbreiding van de kantine gerealiseerd. Dat alles is ook na een ingewikkeld politiek proces tot stand gekomen, maar ook hier hebben Raad, College en ambtenaren goed samengewerkt. De bijeenkomst is informeler dan die van de Huizer Hockeyclub en van mij wordt alleen verwacht dat ik gezellig een drankje nuttig. Dat doe ik graag, evenals enkele aanwezige raadsleden, de vele actieve vrijwilligers van de club en de overige gasten. De kantine blijkt zelfs voorzien van airconditioning en dat is op deze hete zaterdag beslist geen overbodige luxe.

Oke, Nederland mag dan in de ban zijn van het WK voetbal, hier in Huizen komt intussen op sportief gebied (voor velen ongemerkt) toch maar even mooi heel wat bijzonders tot stand. En daar mogen we best trots op zijn!