I have a dream…

Ik heb een droom vandaag

Gisteren was er de officiële start van het zorgloket en werden de besturen van Zorgpalet Gooi en Vecht en de stichting Locaal Welzijn voor hun jarenlange plezierige samenwerking in het zorgloket in de bloemen gezet.

Tegelijkertijd werd van mij verwacht een vooruitblik te geven op de toekomst van het zorgloket.

Gek genoeg kwam bij de voorbereiding hiervan een herinnering bij mij boven aan de toespraak van Maarten Luther King in Washington, bij het Lincoln Memorial op 28 augustus 1963. Ik was toen nog maar 3 jaar oud, dus mijn herinnering daaraan komt ongetwijfeld uit later tijden, waarin zijn historische woorden “I have a dream” nog vele malen zijn herhaald.

Zijn speech op die gedenkwaardige dag begon met de woorden:

“Ik ben blij vandaag bij jullie te zijn op de dag die de geschiedenis zal in gaan als de grootste demonstratie voor vrijheid ooit, in ons land”.

Zo zal de officiële start van het nieuwe WMO loket van vandaag de geschiedenis niet ingaan. Want wat hier in Huizen gebeurt is op de schaal van wat destijds in Washington gebeurde nou niet direct wereldnieuws te noemen.

En toch plantten we hier op deze dag een zaadje voor iets dat kan uitgroeien tot een enorme omwenteling die zich de komende jaren in onze maatschappij kan voltrekken.

Ook ik heb een droom

En misschien komt die wel even onwaarschijnlijk voor als de droom van Maarten Luther King destijds. Zijn strijd tegen rassen-discriminatie is nu (in ieder geval politiek gezien) onomstreden. Met de WMO voeren we op gemeentelijk niveau een heel andere strijd. Dat is de strijd tegen discriminatie van mensen met beperkingen in onze samenleving.

Ook wij moeten helaas (in de woorden van Maarten Luther King) het tragische feit onder ogen zien dat mensen met een beperking (fysiek of psychisch) niet vrij zijn om aan onze samenleving deel te nemen. Dat veel mensen met een beperking leven op een eenzaam eiland van armoede te midden van een grote oceaan van materiële welvaart. Dat mensen met een beperking nog steeds verkommeren in de uithoeken van onze maatschappij en zich in ballingschap bevinden in hun eigen land.
Ik zeg u vandaag, mijn vrienden, dat ondanks de moeilijkheden en frustraties van nu, ik nog altijd een droom heb.
Ik heb een droom dat gehandicapte kinderen op een dag in een land zullen leven waar ze niet zullen worden beoordeeld op hun handicap, maar op hun karakter.

Ik heb een droom vandaag
Ik heb een droom dat op een dag ons dorp Huizen, omgevormd zal zijn in een plaats waar mensen met een verstandelijke beperking hand in hand kunnen gaan met gezonde mensen en samen kunnen leven en werken als broeders en zusters.
Ik heb een droom vandaag
Ik heb een droom dat mensen die ouder worden als gerespecteerde burgers actief aan onze samenleving kunnen blijven deelnemen, zonder dat zij zich zorgen hoeven maken over wie er voor hen zorgt als zij het zelf niet meer kunnen.
Ik heb een droom vandaag
Ik heb een droom dat in ons zorgloket de emancipatie van mensen met een beperking wordt ondersteund. Dat we in ons zorgloket met onze burgers samen zoeken naar mogelijkheden om volwaardig deel te nemen aan de samenleving, ook al zijn zij oud of hebben zij lichamelijke of psychische beperkingen.

Niet langer mag in ons denken de beperking voorop staan. Niet langer mogen de voorzieningen die we nu eenmaal kennen de richting van ons handelen bepalen. Leidend moet zijn de wens van ieder mens om als volwaardig en gerespecteerd burger aan de samenleving mee te kunnen doen.

Daarbij is soms zorg nodig. En dan moet je daarvoor ook bij het zorgloket terecht kunnen. Maar daarvoor is ook nodig dat mensen met een beperking kunnen wonen in voor hen geschikte huizen, kunnen werken in voor hen passende banen, sociale contacten kunnen onderhouden, kunnen sporten, recreëren, uitgaan, winkelen.
Ik heb een droom vandaag.
Ik heb een droom die door veel mensen met een beperking gedroomd wordt. Die gedroomd wordt door onze ouderen. Door ouders van gehandicapte kinderen. Door familieleden van mensen met een psychiatrische stoornis.
Die droom kunnen we met elkaar de komende jaren in Huizen helpen realiseren.

Ik ben blij vandaag bij jullie te zijn op de dag die de geschiedenis zal in gaan als de grootste uitdaging ooit, in ons land.