Tafeltennisvreugd en vogelvreugd

Afgelopen zaterdag, na het CDA congres, waren er twee feestelijke gebeurtenissen waarvoor ik was uitgenodigd.

De eerste was de opening van de vernieuwde verenigingsruimte van de tafeltennisvereniging Huizen, achter het buurtcentrum Holleblok. Het was er gezellig druk in de kleine kantine, die een nieuw plafond heeft gekregen en er mede dankzij een nieuw verfje weer fris wit en hier en daar “Huizers geel-groen” uitzag. De receptie startte om 18.00 uur, met een welkomstdrankje dat ik aanzag voor jus d’orange, maar waar tot mijn schrik een flinke scheut wodka in bleek te zitten. Er was een kort officieel gedeelte, met daarna veel gezelligheid en een enorme hoeveelheid lekkere hapjes. Een gezellige bijeenkomst, die weer veel “tafeltennisvreugd” belooft voor het nieuwe verenigingsjaar.

Om 19.00 uur mocht ik het nieuwe naambord onthullen bij de “Vogelvereniging Vogelvreugd Huizen”. Ik moet zeggen dat het wel een beetje vreemd voelde, om als Huizer wethouder op Blaricums grondgebied een Huizer vlag te moeten verwijderen van een naambord met een Huizer naam. Maar ik zal u toelichten hoe dat zo gekomen is.

De vereniging Vogelvreugd is al 50 jaar lang een echte Huizer vereniging, met alle folklore die daarbij hoort. Maar vanwege de verkoop van het gebouw van de postduivenvereniging op de Bestevaer in Huizen, waar de vereniging onderhuurder was, is de vereniging dakloos geworden. De vergaderingen vinden nog steeds her en der in Huizen plaats. De opslag van materialen is overal in Huizen verspreid. De jaarlijkse tentoonstelling vindt plaats in het verenigingsgebouw van de postduivenvereniging Union in Blaricum. Dat alles is natuurlijk voor deze vereniging geen ideale situatie.

De dankbaarheid jegens de buurgemeente voor het mogen gebruiken van de tentoonstellingsruimte is groot, maar de vereniging blijft naarstig op zoek naar een nieuwe locatie in Huizen. Tijdens de feestelijke receptie werd aan het heimwee naar Huizen dan ook wel enige aandacht besteed. Het is echter best lastig om een passende tentoonstellingsruimte te vinden, omdat die slechts 1 volle week per jaar nodig is en dan ook nog voldoende groot en goed verwarmd moet zijn. Winst van deze avond is, dat het bestuur van de vereniging hun wens toch weer opnieuw op mijn netvlies heeft weten te zetten. Het zal lastig zijn, maar we kunnen tenminste gezamenlijk zoeken naar een oplossing. Overigens overheerste ook bij deze vereniging de feestvreugde en was het ook hier vooral een hele gezellige avond.