Relativeren

Ik ben al weer een week terug van vakantie in de Filippijnen, maar het gewone leven is nog niet echt doorgedrongen.

Aan de ene kant zijn er alle indrukken nog van de Filippijnen. Dat zijn niet alleen de mooie witte strandjes met de palmbomen, maar ook de hongerige straatkinderen in Manilla en Cebu, die mij in mijn herinnering gegrift blijven. Wat leven we hier dan in een enorme weelde.  

En dan is er ook nog de schoolvakantie, die voor mij dit keer wat langer duurt dan normaal. Jorn gaat dinsdag a.s. voor het eerst naar de middelbare school. In de afgelopen week heb ik dus mijn aandacht nog moeten verdelen tussen een kind thuis en het werk op het gemeentehuis.

Kort voor mijn vakantie is ons CDA fractielid Nelly Rebel-Kruijmer overleden. Natuurlijk heb ik alle berichten en e-mails gevolgd, maar toch is het heel onwerkelijk om terug te komen van vakantie en me te realiseren dat ik Nelly nu echt nooit meer zal zien. Ook daardoor kan ik mijn draai nu even niet zo goed vinden. Het voelt heel dubbel dat het politieke en bestuurlijke werk hier allemaal gewoon weer doorgaat, zonder haar. Deze week hebben we bijvoorbeeld weer gesprekken gehad over de voorbereiding van de gemeenteraadsverkiezingen in maart 2010. Toen zag ik Nelly weer op het voorblad van het verkiezingsprogramma van het CDA voor de periode 2006-2010, met de schop in de hand bij de Keucheniusstraat. Strijdbaar en goedlachs kijkt ze me aan. Precies zoals ik haar ook in mijn herinnering heb. Ik kan maar nauwelijks wennen aan het idee dat zij straks niet meer mee zal doen. Het is allemaal ook veel te snel gegaan. Nelly is iedere dag nog in mijn gedachten.

Volgende week is mijn agenda weer meer gevuld en zal het normale ritme wel weer terugkomen. Er zijn ook best veel problemen die om aandacht vragen. Terugkijkend in de stapel kranten die ik na de vakantie aantrof valt op dat in de afgelopen weken het aantal werklozen in onze regio fors is gestegen. De thuiszorg kampt met problemen die om oplossingen vragen. De Mexicaanse griep vraagt om maatregelen en we hebben misschien vogels met botulisme in het Gooimeer. Maar er zijn ook nog tal van zaken die gewoon zijn blijven liggen. De problemen bij AH ’78 moeten worden aangepakt, enerzijds om de kwaliteit van de velden goed te houden, anderzijds om de overlast voor de buurt te bespreken. Er moet een visie komen voor de toekomst van zwembad Sijsjesberg en we moeten concrete maatregelen gaan treffen voor het Wmo rolstoelvervoer en de ondersteunende begeleiding. Natuurlijk moeten we in oktober ook weer een sluitende begroting kunnen presenteren.    

De ervaringen uit de Filippijnen, maar zeker ook het overlijden van Nelly, versterken de gedachte dat alles waar ik mij druk om maak eigenlijk maar heel relatief is. Toch wil ik ook weer niet te lang in die stemming blijven. Ik denk dat het goed is om de komende week gewoon de schouders er weer onder te zetten.