Eerst mensen, dan regels

Eerst mensen, dan regels. Het is een mooie reclameslogan, volgens mij van een verzekeraar. Maar wie wil dat nou niet? In ieder geval willen we bij het WMO loket van de gemeente Huizen dat mensen voor regels gaan. Het gaat in de eerste plaats om de zorg en de ondersteuning die iemand nodig heeft. Die moet worden geregeld. En als regels daarbij in de weg staan, dan moeten we de regels aanpassen.

Dat blijkt echter gemakkelijker gezegd dan gedaan. Vaak verzucht ik dat ons land geregeerd wordt door juristen en accountants. Regelmatig word ik geconfronteerd met situaties, waarbij de regels (nota bene vaak ook regels die we onszelf opleggen!) de noodzakelijke hulp aan mensen in de weg staan. Soms is dat echt schrijnend, maar soms is het ook gewoon ridicuul.

Deze week hadden we weer zo’n voorbeeld. Iemand die hulp nodig heeft bij het eten krijgt daarvoor een verzorgende thuis, betaald vanuit de AWBZ (Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten). Maar die verzorgende mag het eten niet in de magnetron zetten. Dat is namelijk WMO zorg en die moet worden betaald door de gemeente. Gelukkig hebben we bij ons loket creatieve medewerkers, die dit gewoon pragmatisch oplossen. Maar het is natuurlijk te dol voor woorden dat we hierover uberhaupt discussie moeten hebben. 

In de afgelopen week hebben onze medewerkers dan ook opnieuw contact gehad met het CIZ, de organisatie die de indicatiestelling voor de AWBZ regelt. Samen met deze organisatie is gekeken of we niet gewoon in 1x kunnen beoordelen wat er bij mensen thuis nodig is (AWBZ en WMO tegelijk), zodat de burger zelf niets hoeft te merken van de bureaucratie achter de schermen. En omdat dit probleem bij alle gemeenten met een WMO loket speelt, willen we dit gelijk ook regionaal afspreken. Het CIZ is hier heel positief over, dus ziet er naar uit dat dit gaat lukken. En zo hoort het ook.