Al weer ruim een jaar geleden vluchtten twee zwagers weg uit de oorlog in Syrië. Ze kwamen terecht in Nederland. Na een lange en gevaarlijke reis belandden zij in verschillende asielzoekerscentra door het hele land. Ze kregen vervolgens allebei een verblijfsvergunning. De ene man kwam in Huizen terecht. De andere man in Hollands Kroon. Beiden werkten daarna aan gezinshereniging. De man in Huizen kon medio vorig jaar zijn vrouw en twee jonge kinderen veilig laten overkomen. De man uit Hollands Kroon werd herenigd met zijn vrouw, die korte tijd later zwanger raakte van hun eerste kind.
In Huizen werd het gezin begeleid door vrijwilligers van de stichting Vluchtelingenwerk en bovendien kregen zij een ‘buddygezin’ via ‘Goede buren’, een project vanuit de samenwerkende kerken in Huizen. Daardoor raakten zij snel ingeburgerd in de Huizer samenleving. Beiden gingen in Huizen vrijwilligerswerk doen, de vrouw leerde fietsen, het oudste kind ging naar school en met elkaar kregen zij al snel een grote kennissenkring van zowel Syrische mensen als Huizer ingezetenen van Nederlandse afkomst.
Hoe anders ging het met het stel uit Hollands Kroon. Zij kwamen terecht in een kleine leefgemeenschap (Winkel), waar geen enkel contact vanuit de Nederlandse bevolking werd gelegd en ook verder geen Syrische mensen kwamen wonen. Het stel vereenzaamde met de dag. Zij hadden niemand, behalve elkaar en hun dagen werden gevuld met het op de bank voor de TV hangen. Hun familie uit Huizen kon niet regelmatig op bezoek komen, want met het openbaar vervoer was dat al snel drie uur reizen. Lastig met kleine kinderen, maar ook veel te duur. En omgekeerd lukte het ook de zwangere vrouw niet meer om de lange reistijd te overbruggen en was ook voor dit echtpaar het reisbudget niet toereikend.
Het buddygezin probeerde beide families te helpen, door bij de gemeente een verzoek in te dienen tot verhuizing van het stel uit Hollands Kroon naar Huizen, zodat zij tenminste in de buurt van hun enige familie in Nederland zouden kunnen wonen. Voor de gemeente Huizen zou het immers geen verschil maken of zij ‘nieuwe’ statushouders zouden moeten huisvesten of dat zij deze mensen zouden opnemen vanuit Hollands Kroon? In Hollands Kroon zou dan weer ruimte komen voor andere statushouders, die geen familie in Huizen hebben.
De realiteit bleek echter veel complexer. Een ambtenaar van de gemeente Huizen verzuchtte eens: “Het is gemakkelijker om 100 Syriërs uit een asielzoekerscentrum naar Huizen te laten komen dan één Syrisch echtpaar vanuit Hollands Kroon”.
Twee gemeentelijke sociale diensten, twee woningbouwcorporaties en het COA moesten instemmen met deze verhuizing en er moest van alles voor worden geregeld. Van het begin af aan werkte de gemeente Huizen hier echter actief aan mee en die steun kwam er vervolgens ook van alle andere betrokken partijen.
Deze week kwam het echtpaar naar Huizen. Al met al duurde het sinds het indienen van het verzoek ruim 4 maanden voor de verhuizing mogelijk werd. De vrouw was intussen al ruim 8 maanden zwanger.
In ons land is het zo geregeld, dat mensen zelf verantwoordelijk zijn voor hun verhuizing. De overheid bemoeit zich hier in principe niet mee. Een uitdaging, want op maandag 4 juli om 13.00 uur kreeg het echtpaar de sleutel van de woning in Huizen en op dinsdag 5 juli moest het echtpaar de woning in Hollands Kroon schoon en leeg opleveren. Een bijna onmogelijke opgave, voor mensen die zelf geen geldig rijbewijs hebben en dus geen boedelbak of iets dergelijks kunnen huren.
In zo’n nijpende situatie wordt duidelijk hoe belangrijk het is dat er in Huizen mensen en organisaties zijn die zich het lot van hun medemensen aantrekken. Zo’n organisatie is de stichting Servitas. Na één telefoontje van het buddygezin naar de stichting Servitas hadden zij slechts enkele dagen de tijd om hun eigen planning om te gooien om dit gezin te helpen. En dat deden ze!
Op dinsdag 5 juli in de namiddag ging een vrachtwagen van de stichting Servitas naar Hollands Kroon (1 ½ uur rijden) en werd de hele inboedel van het echtpaar ingeladen en verhuisd naar de nieuwe locatie in Huizen.
Via het buddygezin en de familie van het echtpaar waren voldoende (Syrische én Nederlandse) vrijwilligers geregeld om in één dag tijd de nieuwe woning op te knappen en om bij de verhuizing te assisteren. De Stichting Servitas zette geheel belangeloos een vrachtwagen met chauffeur en bijrijder in.
Daar bleef het niet bij. De hoogzwangere vrouw bleek (behalve een kinderwagen) nog helemaal niets voor de baby in huis te hebben. Het echtpaar had daar het geld niet voor, maar miste ook de contacten.
De stichting Servitas had nog een babybedje staan en bood dat spontaan aan het echtpaar aan. Via het project ‘Goede buren’ wordt de Kids kledingbank ingeschakeld voor babykleertjes en er is een startpakket voor een baby aangevraagd (en inmiddels ook verkregen!) bij de stichting Babyspullen in Alkmaar.
Soms zijn situaties van mensen afwijkend van wat gebruikelijk is. Dan is het heel bijzonder als Gemeenten en Woningbouwcorporaties de handen in een slaan voor een maatwerkoplossing. De gemeente Huizen en de gemeente Hollands Kroon, maar ook beide woningbouwcorporaties (de Alliantie en de Wooncompagnie) maakten die oplossing in deze bijzondere situatie mogelijk.
Maar de overheid en de woningbouwcorporaties kunnen nu eenmaal niet alles regelen. Daarvoor is een samenleving nodig die -als dat aan de orde is- om mensen heen wil staan, met praktische hulp en ondersteuning. In Huizen mogen we trots zijn op al die vrijwilligers die als het erop aan komt de handen uit de mouwen willen steken. Maar vooral de stichting Servitas verdient hier een heel groot compliment. Zonder hen was het nooit gelukt. Servitas helpt mensen in nood écht!