Voorjaarsconcert Prinses Irene

Vandaag (14 april) was het een echte zomerse dag. Het was druk bij het surfstrand met badgasten en ook in het centrum was het een kleurrijke bedoening, met volle terassen. Wel jammer voor “Bolletje Rolletje”, bedacht ik me vandaag, want de kinderen van deze Huizer toneelvereniging hadden vandaag de hele dag in deze hitte hun toneeluitvoering in het Holleblok. Ik hoop voor ze dat er ondanks die hitte toch veel bezoekers zijn geweest.

Veel mensen die ik vandaag sprak waren ook bezorgd. Komt dit warme weer door de klimaatverandering? Is dit nu wel normaal, zo vroeg in het jaar? Wat zal de toekomst brengen voor onze kinderen?

Vanavond was ik, samen met mijn collega Liesbet Tijhaar, te gast bij het voorjaarsconcert van de muziekvereniging Prinses Irene. Het thema van de avond was “de tijd”. Voor de pauze gingen we een paar eeuwen in de muziek terug, met bekende klassiekers van Mozart, Verdi, enz. Na de pauze was er een modern repertoire, dat ons meenam naar de afgelopen decennia, naar o.a. Antarctica en de wereld van “the Lion King”. Het was werkelijk fantastisch hoe we in twee uur tijd door het verleden werden gesleept. Wat geweldig dat we zo’n unieke muziekvereniging in ons dorp hebben en dat zoveel jonge mensen in Huizen nog echt bevlogen zijn van muziek.

Over “tijd” gesproken…. Al die somberheid over de toekomst valt op zo’n avond toch even helemaal van me af.

Een heerlijke dag. Een heerlijke avond! Muziekvereniging Prinses Irene: bedankt!

Al die rotzooi!

Afgelopen zaterdag hebben maar liefst 185 gemeenten in Nederland meegedaan aan de landelijke opschoondag. Zo ook Huizen. Want helaas is het zwerfafval ook in Huizen een bron van ergernis. Mijn collega Petra van Hartskamp, die met veel enthousiasme bezig is om iets aan dit probleem te doen, vertelde dat er de meeste irritatie over zwerfafval in Huizen is in het winkelcentrum Oostermeent. Reden dus om als voltallig College van B&W, met (gelukkig heel veel!) leden van de gemeenteraad, zwerfafval te gaan opruimen in dit winkelcentrum. Bepaald geen fris karweitje, maar soms moet je iets over hebben voor een voorbeeldfunctie. En het was nog gezellig ook!

Ik had wel wat papiertjes verwacht, maar niet de enorme hoeveelheden afval die we in slechts een uur bij elkaar raapten. Iedereen had gemiddeld wel een halve vuilniszak vol. Ik had zelf vooral vele tientallen sigarettenpeukjes en (brrr…) vastgeplakte stukken kauwgom in de grijper. Rond een vuilnisbak, waar men een chipszakje op had gelegd waardoor die op het eerste gezicht vol leek, was het afval gewoon op de grond gegooid. En voor de ingang van een portiek leek het wel of er gewoon een vuilniszak was omgekeerd.

Normaal let ik er eigenlijk niet zo op wat er allemaal op de grond ligt. Maar nu ik echt voor dit doel naar de grond aan het turen was, viel ik van de ene verbazing in de andere. Al die rotzooi geeft een gevoel van verloedering, van onveiligheid. Dat moet toch anders kunnen? Als we met ons allen niets op de grond gooien, dan hoeven we ook niets op te ruimen!

Komt hierover nog iets op uw weblog?

Zaterdag was ik, samen met alle andere collegeleden, te gast op een plechtige bijeenkomst van onze Huizer brandweer.

Na een enthousiaste toespraak van burgemeester van Gils, gevolgd door een minstens zo mooie toespraak van brandweercommandant Weijermans, werden alle in 2006 behaalde diploma’s en certificaten uitgereikt en werden drie vertrekkende leden van de jeugdbrandweer bedankt. Daarna werden vijf jubilarissen in het zonnetje gezet, met voor ieder een eigen kenmerkend verhaal. Tenslotte werd afscheid genomen van vier brandweermensen die het korps in 2006 hebben verlaten. Twee brandweermensen werden nieuw aangesteld. Acht brandweermensen werden bevorderd. In totaal werden 31 diploma’s en certificaten uitgereikt.

Ik moest iets eerder vertrekken, vanwege een CDA bijeenkomst die bij mij thuis zou worden gehouden. Ik probeerde heel stiekum weg te sluipen, maar dat lukte niet. Bij de uitgang werd ik aangesproken door een medewerker van de brandweer. “Komt hierover nog iets op uw weblog?” fluisterde hij mij toe.

Kijk, daar krijg ik nou de inspiratie van om door te gaan met mijn weblog. En brandweermensen: natuurlijk schrijf ik graag nog een keer over mijn bewondering voor jullie prestaties op mijn weblog. Al die certificaten en versierselen die zijn uitgereikt, staan voor vele uren vrijwillige inzet. Het is fantastisch wat jullie helemaal belangeloos voor de gemeenschap doen! En ook voor jullie partners, die zo vaak (ook ’s avonds en ’s nachts) bezorgd wachten op jullie thuiskomst, zijn de bloemen die werden uitgereikt zeer verdiend.

Concert 250 jaar Mozart

Namens het College was ik vrijdagavond in de Zenderkerk te gast bij de Christelijke Oratoriumvereniging Excelsior (www.covexcelsior.nl). Ik hou persoonlijk erg veel van oratorium muziek en ik heb daar dan ook van genoten in Naarden, Amsterdam, Haarlem en Utrecht. Maar ik moet erkennen dat ik er geen idee van had dat we dergelijke muziek op dit niveau ook in Huizen kunnen horen. Mijn verrassing was vrijdagavond dan ook groot. Wat een belevenis! Een avondvullend programma, met muziek van Mozart, met een fantastisch orkest, een prachtige sopraanstem en dan dat werkelijk schitterend zingende koor, dat hiervoor een heel jaar wekelijks heeft gerepeteerd. Dit overstijgt echt het amateurniveau. En dat in Huizen! De Zenderkerk was bijna vol met liefhebbers van deze muziek en iedereen was na afloop diep onder de indruk. Volgend jaar in oktober ben ik er als het even kan beslist weer bij.  

Jammer dat het niet de koningin is

voor-anker.jpgVandaag heb ik vrijwilligerswerk gedaan in het woon-zorgcentrum Voor Anker. Maaltijden uitgeserveerd. Een klusje dat om half 12 begon met tafels dekken en om half 2 klaar was na het afruimen. Ja, ja, u leest het goed. Vrijwilligerswerk. Want vandaag en morgen (vrijdag en zaterdag 3 en 4 november) staan in het teken van Make a difference day (MADD), een dag om het vrijwilligerwerk onder de aandacht te brengen.

Er komt vandaag een belangrijke mevrouw” had men de bewoners van Voor Anker laten weten. En dat leverde natuurlijk wel enige nieuwsgierigheid op. Toen de bewoners begrepen dat het om een wethouder ging werd toch enigszins teleurgesteld gereageerd. “Jammer dat het niet de koningin is“.

Het was toch erg gezellig in het Voor Anker en ik heb met veel boeiende mensen kennis gemaakt. Het was echt heel inspirerend om hier een paar uurtjes van mijn tijd in te steken.

Met de Wet Maatschappelijke Ondersteuning (WMO) krijgt de gemeente de taak om vrijwilligerswerk te ondersteunen. In Huizen hebben we gelukkig al een goed functionerende vrijwilligerscentrale. Maar we kunnen natuurlijk nog veel meer doen om vrijwilligerswerk (en ook de problematiek van het werven- en het behouden van vrijwilligers) op de agenda te zetten. Volgend jaar gaan we daar in Huizen actief mee aan de slag.

Een beetje promotie mag het vrijwilligerswerk best krijgen. Vandaag was daar ook voor bedoeld en ik doe daar van harte aan mee. Ik vind dat het gemeentebestuur best het goede voorbeeld mag geven. Vrijwilligerswerk is niet alleen nodig om onze samenleving leefbaar en betrokken te houden, maar het is ook heel leuk om te doen, het geeft voldoening en het helpt mensen ook om capaciteiten die ze hebben en die ze niet in hun werk kunnen inzetten, toch verder te ontwikkelen. Kortom: redenen genoeg om vrijwilligerswerk te promoten, wat mij betreft voor iedereen in de leeftijd van 6 tot 100 jaar.

Door weer en wind

Vrijdagavond 6 oktober. Guur weer. Waarschijnlijk hebben de meeste Huizers lekker warm thuis gezeten en er geen idee van gehad van wat zich intussen op het Gooimeer voor de kust van Naarden afspeelde. Daar was een brandweeroefening aan de gang, in samenwerking met de KNRM (reddingsbrigade).

Als College waren we uitgenodigd om zo’n oefening eens mee te maken. Er werd een brand op de zandzuiger nagebootst, waarbij ook slachtoffers zouden zijn. En terwijl wij lekker warm vanuit de stuurhut van het schip toekeken, worstelden brandweermannen in het gure weer om aan boord van het schip de slachtoffers te vinden en de brand te bestrijden. Op de terugweg mochten Liesbet Tijhaar en ik mee op een boot van de KNRM. Het ging er behoorlijk ruig aan toe en we werden dan ook drijfnat. De schipper vertelde ons hoe onder deze (en zelfs nog slechtere weersomstandigheden) wordt uitgevaren, om mensen die op het water in nood geraakt zijn te helpen.

Weet u wat ik daar nou zo indrukwekkend aan vind? Deze mensen doen dit iedere vrijdag! Voor de brandweermensen natuurlijk niet altijd op zee, maar er wordt iedere vrijdag intensief geoefend om voorbereid te zijn op tal van situaties waarin mensen in nood kunnen raken. Zij doen dit dus voor ons, terwijl wij ons dit vaak niet eens realiseren. En zij doen dit ook nog eens helemaal vrijwillig, zonder daarvoor betaald te worden. En het is niet alleen op vrijdagavond. Gemiddeld kost deze taak wel drie avonden per week en dan reken ik niet eens de situaties mee waarin echt iets aan de hand is en dus moet worden uitgerukt door brandweer en/of KNRM. Wat een inbreuk op je prive-leven. Dat mensen in ons dorp dit over hebben voor de veiligheid van anderen, dat verdient diep respect.

Vanochtend bij de opening van de atelierroute sprak ik een journalist van de Huizer Courant. “Gaat er de komende tijd nog wat bijzonders gebeuren?” vroeg ze mij. Natuurlijk zitten er wel spannende zaken aan te komen. Maar ik vind dat ook best eens wat meer aandacht besteed mag worden aan het werk van de mensen van de brandweer en de reddingsbrigade. Dat verdient wat mij betreft wekelijks een artikel in de krant, zodat wij ons als inwoners van Huizen goed blijven realiseren wat deze mensen helemaal vrijwillig voor ons doen.

Marja van Bijsterveldt

Vandaag had ik een bijzondere ontmoeting met onze landelijke partijvoorzitter Marja van Bijsterveldt. We hadden al een tijd geleden een afspraak gemaakt om nog eens van gedachten te wisselen over het asielbeleid van het kabinet Balkenende.

Vandaag constateerden we dat veel van het asielbeleid dat de afgelopen jaren is ingezet humaan is geweest en ook resultaat heeft gehad. Er zijn kortere procedures voor asielzoekers. Er is voor asielzoekers die terug moeten naar hun land van herkomst veel meer duidelijkheid geschapen. En er zijn beduidend minder asielzoekers op straat dan onder vorige paarse kabinetten. In die periode, toen nog onder staatssecretaris Cohen, werden zoveel asielzoekers op straat gezet, dat de kerken zelfs met kerkasiel begonnen, om de vele dakloze asielzoekers op te vangen.

Maar we constateerden ook dat er nog steeds mensen zijn die niet in de strakke regels onder te brengen zijn. Kinderen van asielzoekers bijvoorbeeld, die in gevangenissen worden opgesloten. Mensen met een asielverzoek op medische gronden, die ziek zijn, maar niet in de opvang mogen. Mensen die na een eerste korte procedure afgewezen zijn, maar tegen dit besluit in beroep gaan of mensen die een beslissing vragen van het Europese Hof voor de Rechten van de Mens. Zij mogen de beslissing in Nederland afwachten, maar hebben geen recht op opvang of voorzieningen. En dan is er nog een grote groep van mensen, die wel willen terugkeren, maar geen uitreispapieren krijgen, omdat ze in hun land van herkomst niet (meer) welkom zijn. Ook deze mensen zwerven in Nederland op straat rond, zonder middelen van bestaan.

Wat kan het CDA hier nu aan doen, vroegen we ons af. Want bij vrijwel iedere “humane” oplossing komt gelijk weer het argument van de aanzuigende werking naar voren. Ik vind dat we daar niet zo angstig voor moeten zijn. Juist omdat we aan de poort streng zijn, opvang in de eigen regio ondersteunen en mensen die uitgeprocedeerd zijn ook daadwerkelijk uitzetten, kunnen we voor de mensen die hier zijn en echt niet weg kunnen naar oplossingen zoeken, waarbij mededogen voorop staat. Dat is onze plicht als christenen en dat hoort naar mijn overtuiging het CDA ook uit te stralen.

Ik weet niet wat hiervan straks in het nieuwe programma van het CDA wordt meegenomen. Maar er is wel aandachtig naar argumenten geluisterd. En dat is gelukkig nog steeds kenmerkend voor onze partij. Het CDA is geen partij die het accent legt op een kille uitvoering van regels, maar een partij die regels ten dienste stelt aan mensen. Omdat het bij ons om mensen gaat.

Uitnodigingen

Wekelijks komen er veel uitnodigingen bij het bestuurssecretariaat binnen. Als duidelijk is dat die voor mij als “vakwethouder” bedoeld zijn, dan kijken we in mijn agenda of ik daar heen kan gaan. Is het een uitnodiging voor het hele College, dan bespreken we dit in de B&W vergadering en dan verdelen we meestal de taken.

De uitstapjes die ik op deze manier maak zorgen voor veel variatie in mijn werk. Ik geniet daar dan ook erg van. Als wethouders bezoeken we bijvoorbeeld echtparen die 50 jaar getrouwd zijn. Dat zijn bijzondere ontmoetingen, met mensen die samen veel hebben meegemaakt en ook veel te vertellen hebben.

En dan ben ik in de afgelopen weken, ook op uitnodiging, voor het eerst van mijn leven bij twee voetbalwedstrijden geweest, van onze eigen Zuidvogels. Ik nam mijn vader mee, die een fervent Zuidvogels supporter is en mij graag wegwijs maakte in de wereld van het voetbal. Jammer dat Zuidvogels in die laatste minuut nog net dat tegendoelpunt kreeg. Anders waren ze door geweest. Maar ondanks het teleurstellende resultaat was het zien van de spannende wedstrijden voor mij een bijzondere ervaring.

Op uitnodiging van de Hervormde gemeente Huizen woonde ik namens het gemeentebestuur drie kerkdiensten bij in de Oude Kerk. De eerste twee diensten vanwege de komst van een nieuwe predikant (ds. M.A. Kuyt) en de derde dienst vanwege het afscheid van een predikant die vele jaren in Huizen heeft gewerkt (ds. B. den Butter). We kennen in ons land de scheiding tussen kerk en staat. Dat is goed, maar dat wordt soms ten onrechte te scherp doorgetrokken. We hebben als kerk en als overheid ieder vanuit een eigen verantwoordelijkheid een rol in dezelfde locale samenleving te vervullen. Daarbij is het goed dat je elkaar kent en wederzijds ook betrokken bent bij belangrijke gebeurtenissen.

Druk, druk, druk …

Vandaag is het 16 juni. Ik realiseer me dat ik nu al weer 1 ½ maand wethouder in Huizen ben. Langzamerhand komt het gevoel dat ik greep op de materie begin te krijgen. Nog twee weken, dan rond ik mijn werkzaamheden voor de Nierstichting definitief af. Daar zie ik naar uit, want het is echt behoorlijk druk om naast het full-time wethouder zijn ook nog eens allerlei afrondende werkzaamheden voor de Nierstichting te moeten doen. Voor twee maanden leek dat te overzien, maar ik begin nu thuis wel wat gemopper te horen.

Mijn nieuwe baan slokt me dan ook behoorlijk op. Er gaat geen avond of weekend voorbij, zonder iets voor de gemeente te moeten doen. Er is veel te lezen en ik neem daar ook veel tijd voor. Ik wil goed begrijpen waar al mijn dossiers over gaan, zodat ik daar ook sturing aan kan geven.

In de afgelopen week hebben we als College veel tijd besteed aan de voorjaarsnota. Daarin geven we al een doorkijkje naar de begroting van volgend jaar. Vervelend is dat we afhankelijk zijn van cijfers van het Rijk. En die cijfers veranderen nogal eens. Twee weken geleden dachten we nog dat we de komende jaren ieder jaar een tekort zouden hebben. Nu blijkt de financiële positie van de gemeente Huizen toch mee te vallen. Dat komt door de zogenaamde “mei-circulaire”, waarin wordt aangegeven hoeveel geld de komende jaren vermoedelijk in het gemeentefonds zal worden gestort. Dat is meer dan aanvankelijk werd gedacht, onder andere ook omdat de economie in ons land weer wat aantrekt. Het gemeentefonds is voor ons een belangrijke bron van inkomsten. Toch blijft juist die inkomstenbron onvoorspelbaar. Daarom hebben we voorgesteld om het geld niet gelijk uit te geven, maar om het voorlopig te reserveren voor zaken die de komende jaren extra geld zullen gaan kosten, zoals economische ontwikkeling, invoering van de WMO, wegen en groen, volkshuisvesting, stadsontwikkeling (denk maar aan de Keucheniusstraat, de haven etc) en dienstverlening vanuit de gemeente. Daarbinnen moeten keuzes gemaakt worden en daarover willen we binnenkort met de gemeenteraad in discussie.

Rampenbestrijding

Vandaag heb ik met veel nieuwe collega wethouders uit het Gooi én met de enige nieuwe burgemeester in het Gooi, onze Frans Willem van Gils, de cursus conflictbeheersing en rampenbestrijding gevolgd. Daar was één hele dag voor uitgetrokken en dat was heel efficiënt. We zijn door de regionale brandweer, de politie, gemeentelijke experts en de GGD ingewijd in alle afspraken die zijn gemaakt voor als er in onze regio een ramp zou plaatsvinden. Als raadslid heb ik een deel van die afspraken wel gezien, maar dat er zo’n organisatie achter zit, daar had ik toch geen idee van. Natuurlijk hopen we dat er nooit een ramp in onze regio zal plaatsvinden, maar ik ben er vanaf vandaag van overtuigd dat we er wel heel goed op voorbereid zijn. Dat geeft een gerust gevoel.

We hebben ook gehoord hoe “rampen” uit het verleden zijn geëvalueerd. De brand bij Quest bijvoorbeeld, of de grote brand in de sporthal in de Hilversumse meent. Van dit soort gebeurtenissen wordt steeds veel geleerd, dat dan later ook weer tot verbeteringen kan leiden. Het zijn ook dit soort concrete gebeurtenissen, die ons als nieuwelingen een goed beeld konden geven van de rol die wij in dergelijke situaties hebben. Natuurlijk geldt dit vooral voor de burgemeester. Als derde loco-burgemeester is de kans dat ik de rol van de burgemeester bij een ramp op mij moet gaan nemen niet erg groot. Maar zolang Frans Willem van Gils nog geen woning in Huizen heeft en Petra van Hartskamp bijna voortdurend de pieper op zak heeft, komt het toch af en toe voor dat Liesbet Tijhaar of ikzelf de pieper even van Petra van Hartskamp overnemen. Dan is het op zijn minst plezierig om te begrijpen wat er kan gebeuren en hoe je in bijzondere situaties moet reageren.