Deze week hebben we in het College gesproken over de inspraak op de Voorzieningenverordening WMO. Heel veel organisaties hebben hun stem laten horen en door onze ambtenaren is tijdens de zomervakanties veel tijd besteed om alles wat is opgemerkt te rubriceren en van antwoorden te voorzien. Hier en daar heeft de inspraak ook geleid tot aanpassingen in de verordening. Ik vind dan ook dat we hier heel zorgvuldig en transparant in zijn geweest.
Wat mij ook persoonlijk uit de gesprekken met onze Huizer belanghebbenden is duidelijk geworden, is dat er veel zorg is over de mogelijkheid van de gemeente om een verhuisplicht op te leggen. De beantwoording van vragen hierover vond ik goed, maar daarmee is nog niet de garantie gegeven dat dit ook altijd goed zal gaan.
Ik vind absoluut dat de mogelijkheid om als gemeente een verhuisplicht op te leggen in de verordeing moet blijven staan. Het mag niet zo zijn dat mensen een prachtige aangepaste woning kunnen krijgen, maar toch weigeren om te verhuizen, omdat ze bijvoorbeeld 50 euro per maand meer huur moeten gaan betalen. Als ze daarmee de gemeente voor hoge kosten stellen voor een woningaanpassing, dan is dat natuurlijk niet acceptabel.
Echter heb ik ook veel begrip voor de zorgen van onder andere de Alliantie en de Ouderenbonden en deel ik hun mening dat bij de afweging die je als gemeente maakt niet alleen financiele motieven mogen meespelen. We zullen ook moeten kijken naar meer subjectieve zaken, zoals de binding die er is met de buurt en de aanwezigheid van mantelzorgers. Vooral voor oudere mensen geldt hier het adagium: “oude bomen moet je niet verplanten”. Voor mensen die al jaren in een bepaalde buurt wonen, daar gehecht zijn geraakt, daar bijvoorbeeld ook hulp van buren krijgen bij het doen van een boodschap, of een beetje sociale controle vanuit de buurt krijgen, is de plek waar zij wonen heel waardevol. Dat moet je, naar mijn stellige overtuiging, als gemeente respecteren.
De toelichting op het artikel over de verhuisplicht laat de mogelijkheid open om hier als gemeente Huizen een eigen beleid vast te leggen in gemeentelijke beleidsregels. Daarvan wil ik dan ook gebruik maken en het College deelde unaniem deze mening. We realiseren ons als College heel goed dat het bijna niet mogelijk is om hier objectieve maatstaven over af te spreken. Het zal altijd een kwestie van maatwerk blijven. Maar daar komen we bij het maken van de beleidsregels met de Alliantie en de Ouderenbonden naar mijn verwachting goed uit, zodat we hun zorg op dit punt kunnen wegnemen en voor de mensen die het betreft meer garanties kunnen inbouwen.