Afgelopen zaterdag was ik aanwezig bij de algemene ledenvergadering van Amnesty International Nederland in de Flint in Amersfoort, waar diverse mondiale ontwikkelingen de revu passeerden. ’s Avonds was ik te gast op het spetterende “be wild” feest van de base en softbalvereniging de Zuidvogels, ter gelegenheid van hun 40 jarig bestaan. Op het feest waren niet alleen bestuursleden, spelers en vrijwilligers van nu, maar ook van de vorige generaties, die de vereniging gemaakt hebben tot wat die nu is.

Op het oog heeft dit jubileumfeest niets met mondiale ontwikkelingen te maken. Maar toch…

Op de ledenvergadering van Amnesty was Ruud Lubbers uitgenodigd als gastspreker. Hij hield een inspirerend verhaal over actuele mondiale ontwikkelingen. Hij legde daarbij uit dat de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens ontstond in een tijdperk, waarin andere thema’s dominant waren dan nu. Er was bijvoorbeeld nog geen notie van de klimaatcrisis en de acties uit die tijd waren vooral gericht op regeringen, die zich beter moesten gaan gedragen en universeel aanvaarde mensenrechten moesten respecteren. Op dit moment is de mondiale tendens dat we allemaal in hetzelfde schuitje (namelijk de aarde) zitten en dat we het met elkaar zullen moeten doen. Niet langer worden alleen regeringen verantwoordelijk gesteld, maar de maatschappij als geheel. “Civil society” organisaties (dus maatschappelijke organisaties) en bedrijfsleven spelen een belangrijke rol op tal van mondiale vraagstukken. Er is dan ook een behoefte zichtbaar om meer samen te werken en niet uitsluitend te wijzen naar wat regeringen wel of niet doen. Uit de zaal kwam een vraag, hoe te reageren op de mensen die op Wilders hebben gestemd. Het antwoord van Lubbers was: “Niet op reageren, want iedereen heeft in ons land de vrijheid om te stemmen op wie men wil”. Maar Lubbers vervolgde: “Wat we wel moeten doen, zeker op locaal niveau, is ervoor zorgen dat iedereen mee doet aan de samenleving. Burger zijn in ons land betekent dat je een bijdrage levert. Dat is niet vrijblijvend. Iedereen heeft daarin een eigen verantwoordelijkheid. Als we dat bereiken, dus als iedereen ook daadwerkelijk zijn steentje bijdraagt, dan zullen we vanzelf zien dat over een tijdje gezegd wordt: waar had die Wilders het eigenlijk over?” 

Het feest op de base en softbalvereniging was fantastisch. Heel veel vrijwilligers hebben hiervoor de handen uit de mouwen gestoken en bedrijven hebben het feest ruimhartig gesponsord. Dit is, bedacht ik mij, hoe we in Nederland graag met elkaar willen samenleven, hoe we verdriet met elkaar willen delen, maar ook hoe we vreugdevolle momenten met elkaar willen vieren.

Laten we (overheid, bedrijfsleven en maatschappelijke organisaties!) er toch voortdurend op attent zijn, dat iedereen de kans krijgt om aan de samenleving bij te dragen en dat we niemand uitsluiten. Oud of jong, gehandicapt of gezond, van allochtone of autochtone komaf. Ieder mens heeft eigen mogelijkheden en talenten, die voor de samenleving kunnen worden ingezet.

Recommended Posts

No comment yet, add your voice below!


Add a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.