Zo langzamerhand is iedereen weer terug (of bijna terug) van vakantie. Ook voor mij zit het er weer op. Terug in Nederland heb ik overigens nog wel een paar redelijk rustige weken gehad, maar nu loopt de agenda langzamerhand toch weer vol.
In de vrije tijd die ik vooral in de avonduren had kreeg ik de kans om een aantal verkiezingsdebatten aan te horen. Zo ook gisteren, het debat tussen Rutte, Roemer, Samsom en Wilders. Ik moet eerlijk zeggen dat -zodra het over gezondheidszorg gaat- ik tot nu toe nog geen enkele partij (zelfs mijn eigen CDA niet) een echte oplossing voor de stijgende zorgkosten heb horen aandragen. De teneur is dat ‘links’ vooral wil snijden in de bureaucratie (maar hoe dat dan concreet moet, daar hoor ik niemand over) en dat ‘rechts’ het vooral zoekt in het snijden in voorzieningen, zoals bijvoorbeeld de VVD die wil snijden in de thuiszorg. Ook dat lijkt me een heilloze weg, omdat er nu eenmaal mensen zijn die deze zorg hard nodig hebben en die echt niet zomaar zelf kunnen bekostigen.
Ik heb wel eens gezegd: “Kom nou toch eens naar Huizen”. Wij hebben hier in Huizen een manier gevonden om met zorg en ondersteuning van mensen om te gaan, die aansluit bij de behoeften van mensen, maar toch kostenverlagend werkt. En die werkwijze wordt ook nog eens door alle partijen, van links tot rechts, gesteund.
En ja hoor, eindelijk kwam er vandaag een kamerlid naar Huizen om te zien hoe wij dat hier in Huizen toch fiksen. Pieter Omtzigt (CDA) heeft zich uitgebreid laten informeren over het Huizer WMO beleid. Hij is geen zorgspecialist, maar wel een financieel specialist die overigens tijdens het bezoek liet blijken goed op de hoogte te zijn van de pijnpunten in de zorg. Ik hoop dat hij zijn collega’s in de Tweede Kamer nog een beetje bij kan praten voor het op verkiezingen en formeren aankomt.
Wat doen we in Huizen anders? In de kern ligt het antwoord in het feit dat wij niet bezuinigen op voorzieningen. In Huizen dus geen bezuiniging op maatschappelijk werk, op trapliften, op sportrolstoelen, op mantelzorgondersteuning. Niets van dit al en dat is ook helemaal niet nodig! Wij luisteren naar de vraag die burgers hebben. We noemen dit ‘vraagsturing’, wat wil zeggen, dat mensen die zorg of ondersteuning nodig hebben, zelf het beste kunnen overzien of en tot hoever zij dit zelf kunnen regelen waar ze ondersteuning vanuit de overheid bij nodig hebben. Is dat dan ‘u vraagt, wij draaien?’ is dan onmiddelijk de reactie. Waarop ik steevast antwoord: ‘Ja. En dat is veel voordeliger dan wat we nu doen, namelijk al draaien voor er een reële vraag is’. Immers, het aanbod schept vaak de vraag. Zo is het in de economie. Zo is het ook in de gezondheidszorg. In Huizen is de vraag -en dus niet het aanbod- bepalend. Samen met de burger de beste oplossing zoeken, daar gaat het om.
Toen we dit gingen doen, had niemand daar bezwaar tegen. ‘Wij werken al lang vraaggestuurd’ lieten tal van instellingen ons weten. Maar toen we het ook ‘vraagvolgend’ gingen financieren veranderde die houding wel enigszins. We betalen inmiddels geen subsidies meer aan instellingen voor dienstverlening aan burgers, maar betalen wel pér geval keurig alles wat de burger echt nodig heeft en wat hij/zij niet zelf kan organiseren. De omzetten van zorg- en welzijnsinstellingen liepen drastisch terug, maar de tevredenheid van onze burgers ging met sprongen vooruit. Dit hoeft niet alleen in Huizen zo te zijn, maar dit kan in heel Nederland. Het CDA heeft vraagvolgende financiering dus ook voorgesteld voor de hele AWBZ en wat mij betreft moeten we in de campagne dit uitgangspunt ook veel beter aan Nederland uitleggen. Doen wat nodig is (en dus niet waar we recht op hebben), wie wil dat nou niet? Niemand wil toch in ons welvarende land bezuinigen op noodzakelijke zorg? Kom op politici! Wees helder in hoe we in Nederland de stijgende zorgkosten gaan aanpakken. En wie zoekt naar een voorbeeld van hoe het ook kan: wees welkom in Huizen!
No comment yet, add your voice below!