De zaterdag voor Pinksteren was een dame uit Huizen op de landelijke radio (programma Cappucino) te horen. Ze klaagde haar nood, of liever gezegd de nood van haar buurvrouw. Deze buurvrouw zou dementerend zijn en al maandenlang in een mensonterende situatie alleen thuis wonen. Zij had dit met diverse hulpverleners besproken, maar er was haar te kennen gegeven dat haar buurvrouw “eerst moest vallen en een botbreuk moest oplopen voordat er hulp zou worden gegeven”. Mijn collega Petra van Hartskamp had toevallig de radio aanstaan en hoorde dit. Ze belde mij op om dit signaal door te geven en gelukkig wisten we de beller ook te vinden.
Ik heb gelijk contact opgenomen met de beller en haar verhaal aangehoord. Ze verontschuldigde zich nota bene nog bij mij voor het (vanuit haar eigen gevoel van onmacht) in de publiciteit brengen van deze casus. Ik heb haar verzekerd dat ik daar juist erg blij om was, niet alleen omdat ik op deze manier in ieder geval op de hoogte ben gesteld van dit probleem, maar ook omdat ik het bijzonder waardevol vindt dat in onze gemeente buren zoveel aandacht en zorg voor elkaar hebben. Hulde dus wat mij betreft voor deze buurvrouw!
Ik heb direct na dit gesprek gebeld met een van de contactpersonen van het “integraal extramurale team” dat we enkele maanden geleden samen met de zorginstellingen in Huizen hebben opgericht. En dat werkte! De betreffende medewerker nam op haar beurt contact op met de thuiszorginstelling waar de dementerende mevrouw bekend was. Het bleek inderdaad om een schrijnende situatie te gaan en binnen enkele dagen was een opname in een van onze Huizer zorginstellingen geregeld.
Inmiddels ben ik door meerdere mensen aangesproken over deze situatie. Opvallend hoeveel mensen er naar de radio luisteren! Ik kon hen geruststellen met de mededeling dat er inmiddels een goede oplossing voor de betreffende mevrouw is gevonden. Maar ik ben wel bezorgd naar aanleiding van deze casus. Het kan toch niet zo zijn dat er pas adequate hulp wordt geboden nadat de problematiek via de media bekend wordt en nadat een wethouder zich ermee gaat bemoeien? Het spreekt voor zich dat ik deze casus goed uitgezocht wil hebben. Niet om met een vinger te wijzen, maar wel om ervan te leren voor de toekomst.
1 Comment
Beste mevrouw Bakker,
Graag zou ik in contact willen komen met deze mevrouw en haar buurvrouw en uitvinden hoe het kan dat een dementerende dame in zo’n grote nood kan komen. Mochten er meer van dergelijke problemen zich voordoen, dan kunnen deze ook altijd worden gemeld bij onze regionale Alzheimer telefoon 035-6942430. Wij kunnen dan gericht doorverwijzen of informatie verstrekken. In principe kan het WMO-loket van Huizen dat nu ook. Voor ons is deze informatie van groot belang, want wij kunnen professionals in de zorg wijzen op deze knelpunten, waardoor er ook wat aan gedaan kan worden.
Met vriendelijke groeten,
Mieke Bos
Voorzitter Alzheimer Nederland, afdeling Gooi.
Comments are closed for this article!