Zaterdag bestond het CDA 30 jaar en dat werd gevierd in de Jacobikerk in Utrecht. Vanuit Huizen waren we met drie personen aanwezig. Het was een mooi evenement, dat begon met een viering met muziek en bezinning. Jaap Smit sprak tijdens de viering de aanwezigen toe met een zin met een dubbele betekenis: “Wij zijn de mensen die er nog in geloven”. Hij sprak over saamhorigheid en verbondenheid en over 3o jaar inspiratie. Het CDA begon met de opdracht om de wereld leefbaarder te maken. Onze droom is de “Hof van Eden” en die staat haaks op een “jungle waarin het recht van de sterkste heerst”. Christelijke politiek kan daarom niet gelijk staan aan conservatisme. Wij mogen ook nooit genoegen nemen met de verharding in de samenleving, maar moeten steeds zoeken naar nieuwe wegen om die leefbare samenleving dichterbij te brengen. De huidige samenleving lijkt steeds verder te polariseren, of zoals de popgroep Blóf dat zegt: “Omdat we nergens meer in geloven zijn we bang.” Jaap Smit deed de oproep om te luisteren in plaats van te roepen (lees Jacobus 1:19-27). We mogen dankbaar zijn voor de vrijheid om alles te mogen zeggen wat we willen, maar we moeten niet alles willen zeggen.
Na deze inspirerende boodschap was er een lunch en daarna luisterden we naar de woorden van Ruud Lubbers. Kern van zijn betoog was dat het CDA altijd heeft gestaan voor diversiteit, participatie en duurzaamheid. Zoals we 30 jaar geleden schijnbaar onoverbrugbare kloven (tussen katholieken en protestanten) overbrugden, zo zouden we ook nu de brug moeten slaan naar anderen die religieus geinspireerd én democraat zijn, zoals bijvoorbeeld de moslims. Ook deed Ruud Lubbers een oproep aan met name de vrouwen, om vrouwenrechten in ons land, óók voor moslima, te blijven bevechten.
Marja van Bijsterveldt, onze eerste vrouwelijke partijvoorzitter, nu minister van onderwijs, sloot de lezingen af. Haar bijdrage sprak mij het meest aan, misschien ook wel omdat zij zo dicht bij de “gewone” mensen staat. Met haar 30 jarige ervaring binnen het CDA en vele anekdotes wist ze de aanwezigen dan ook zeer te boeien. Voor haar was het van belang dat het CDA een partij is die vanuit “beginselen” denkt en opereert. Zelf, zo vertelde ze, heeft zij het CDA als emancipatiebeweging ervaren. Zij vindt de slogan van de VARA “Wees verschillig!” heel erg bij het CDA passen. Voor haar wordt de basis van het CDA nog altijd gevormd door de leden, die in tal van zaaltjes en verbanden (CDA jongeren, CDA vrouwen etc.) in het land bij elkaar komen en zich via o.a. resoluties op het partijcongres inzetten voor een betere samenleving. Het CDA moet die cultuur van intuïtie van de leden en de daaruit voortvloeiende partijdemocratie koesteren en waken voor een machtsgerichte cultuur.
Eigenlijk is 30 jaar CDA kort, maar toch ook al een hele tijd. Het is goed om niet alleen stil te staan bij de afgelopen periode, waarin het CDA (net als in 1994) een slechte verkiezingsuitslag heeft behaald, maar om ook eens stil te staan bij wat er in 30 jaar allemaal is bereikt. Als ik dat weer op een rijtje zie, dan is onze partij nog steeds van groot belang in de samenleving en dan moeten we vooral door op de ingeslagen weg, vanuit onze beginselen én voortbouwend op het enorme netwerk binnen alle lagen van onze partij.
Na afloop was er volop tijd om elkaar te ontmoeten. Ik heb nog een tijdje na staan praten met Marja van Bijsterveldt. Ik hoop dat het CDA binnenkort een voorzitter vindt, van opnieuw haar kaliber. Want zo iemand hebben we de komende jaren hard nodig!
3 Comments
Hmm, als dat betekent dat we een andere minister van Onderwijs krijgen mag ze wel weer partijvoorzitter worden van mij 😉
Ik vind haar voorstellen om het onderwijs zo te hervormen dat kennisoverdracht weer kernactiviteit wordt erg verstandig. Zolang het kabinet nog zit, mag zij minister van onderwijs blijven. En er valt aan het onderwijs nog veel meer te verbeteren.
Het zou alleen leuk zijn als ze iets meer en beter luisterde naar de mensen die het vak moeten uitvoeren. Dan komt die verbetering er ook wel!!
Comments are closed for this article!