Gehandicapten en ouderen (GO) Blaricum Huizen organiseerden vandaag met behulp van de Taskforce Handicap en Samenleving en het Nederlands Debat Instituut een publiek debat in de raadszaal van ons gemeentehuis. Het debat ging over de mate waarin mensen met een beperking aan onze samenleving kunnen meedoen. De meningen daarover waren verdeeld. Maar over het algemeen moesten we toch constateren dat die deelname helaas nog geen vanzelfsprekendheid is.

Jaren geleden werkte ik bij de Nederlandse Patienten Consumenten Federatie en zette ik me in voor de emancipatie van mensen met een beperking. Wat me opviel was dat de discussies nog steeds over hetzelfde onderwerp gaan. Zit er dan echt helemaal geen schot in?

Zo somber is het gelukkig niet. Want wat me ook opviel vandaag in het debat, is dat thema’s waar we jaren geleden voor vochten nu bijna een vanzelfsprekendheid zijn geworden. Bijna niemand (zelfs de professionals in de zorg niet) vindt het nu nog normaal dat voor mensen met een beperking door anderen wordt beslist wat goed voor hen is. Het zelfbeschikkingsrecht, ook voor mensen met een beperking, is al veel meer een vanzelfsprekendheid geworden. En de noodzaak van het benutten van ervaringsdeskundigheid van mensen met een beperking en hun naaste familieleden stond al helemaal niet meer ter discussie. Dat is pure winst.

Zoals het bij veel cultuuromslagen gaat, begint het met het accepteren van uitgangspunten, met het delen van een gezamenlijke visie. Dan pas komt het definieren van een gezamenlijk gewenst resultaat en daarna komt het aan op de uitvoering. Ik denk dat vandaag die gedeelde visie wel is gebleken. We staan nu voor een belangrijke vervolgstap. Dat zal nog een hele klus worden. Maar de toon is gezet!

Ik kijk terug op een goed debat, dat wat mij betreft een uitstekend startschot is geweest voor het ontwikkelen van ons WMO beleidsplan voor de komende 4 jaar. De komende weken zullen we met de diverse “doelgroepen” in gesprek gaan, om hele specifieke belemmeringen die mensen ervaren bij hun deelname aan onze Huizer samenleving in kaart te brengen en daarvoor oplossingsrichtingen en uitvoeringsprogramma’s te ontwikkelen.

Enige tijd geleden schreef ik in mijn weblog met de woorden van Maarten Luther King: “I have a dream“. We dromen nu misschien allemaal nog, maar stukje bij beetje zullen we die droom in Huizen werkelijkheid zien worden. Want met de inzet van al die mensen die daarvoor vandaag zo’n warm pleidooi hebben gehouden is een onstuitbaar proces in gang gezet!

Recommended Posts

1 Comment

  1. Ik heb de helft van het debat gevolgd. Vond het levendig en leerzaam. Waar waren trouwens al die raadsleden?


Comments are closed for this article!